17 maja, korzystając z wolnego dnia, przypływu energii i wzywającego zewu przygody, wybraliśmy się na przechadzkę po wybrzeżu. Celem było dotarcie do drogi asfaltowej, której odcinek biec miał wzdłuż morza na wysokości miejscowości Laga. Nie znaliśmy dokładnej trasy. Zdaliśmy się na żywioł, co podkręciło smaczek wyprawy. Swoją drogą, szczegółową mapę okolic Baucau spotkać tu trudniej, niźli krokodyla.
Trasa pieszej wędrówki obejmować miała dystans 20-30 km. Spod Lagi planowaliśmy dostać się z powrotem do Baucau mikroletem (rodzaj miejscowego mini-busa), lub autostopem. Uznaliśmy, że kierując się wybrzeżem, wciąż będziemy zorientowani, w jakim mniej więcej punkcie jesteśmy.
Rozpoczęło się od bitej drogi wśród palm. Alejka zdała się wołać „dalej, dalej”. I jakkolwiek opinie o reszcie naszej trasy były podzielone – część ludzi wskazywała, że lepiej nie zapuszczać się w tereny gdzie można napotkać krokodyla, część zastanawiała się nad przychylnością miejscowych w razie naruszenia „ich stref” - Timor nas wciągał i wiedzieliśmy, że musimy to zrobić!
Widoki, jakie wkrótce zaczęły nam towarzyszyć, były równie piękne, co abstrakcyjne. Niczym wyjęte z bajki. Fantastyczne.
Na wybrzeżu Baucau obrazy zmieniają się jak w kalejdoskopie. W jednej chwili widzisz wokół kamienistą półpustynię, za moment – wzgórza rodem z westernów.
Po ok. 2 km. marszu minęliśmy ostatnią osadę. Od tej pory oczom jawiły się już tylko puste, bezludne przestrzenie...
Na całej trasie rozrzuconych było 5, może 6 pustelniczych chatek, lub - tak, jak tutaj – rybackich szałasów.
Kij – w takich miejscach jak to, twój najlepszy przyjaciel 🙂 Węże, skorpiony, skolopendry i dzikie świnie nie śpią ;P
Ta górka zmienia półpustynny krajobraz w...
...w rozległe wzgórza, w porze deszczowej służące za pastwiska. W tym momencie, gdy zaczyna się drugi miesiąc posuchy, nie ma tu wiele prócz kamieni i co odporniejszych drzew.
Jedna z przeszkód na trasie. Wychodząca wprost z morza „rzeczka”, której głębokość już tutaj przekraczała metr, nie zachęcając do brodzenia weń. Na szczęście znaleźliśmy na nią sposób – starą, leżącą w pobliskich krzakach kłodę. Most idealny!
Uroczyste otwarcie przeprawy 😉
Ciąg dalszy półpustynnego wybrzeża. A w dali nasz – już za chwilę – przewodnik...
...który po naszych kilkunastu kilometrach wędrówki wzdłuż wybrzeża wskazuje nam kierunek do asfaltu. Droga znajduje się 5 km stąd.
Obowiązkowa rejestracja tego jakże wzniosłego momentu naszej wycieczki 🙂
„Droga do drogi” biegnie od wybrzeża malowniczym szlakiem, któremu towarzyszą widoki typowe dla Timoru. Jeśli pola, to oczywiście ryżowe!
I jeszcze więcej pól!
Krzyśka stopy do wymiany. No, a już co najmniej do umycia ;>
Barwy wyspy...
...
...tak różnorodne. A przecież wszystkie te pola rozsiane są w promieniu ledwie kilkuset metrów od siebie.
Znak przy drodze wskazuje nam, że do Baucau jeszcze trochę, ale właśnie w tym momencie na drodze spotykamy szefa organizacji prospołecznej, w której w środowe popołudnia uczymy angielskiego! Wraca z rodziną do miasta. Zaskoczeni, nie od razu go rozpoznajemy, co nieomal kończy się wypuszczeniem idealnej „okazji” z rąk. Ale ostatecznie...
...na pace pick-up'a dojeżdżamy do Baucau. Pod sam dom. Hurrraaa! 🙂
Krzysiek
Nasz Wschodzący Timor 